Σιγά - σιγά κοτούλες μου κι αυτοί σας μαγειρεύουν.

Σκίτσο του Ιάκωβου Βάη

Κότες ξεπουπουλιασμένες και καλά μου αιγοπρόβατα. Τόσα χρόνια σας έγδερναν, σας έψηναν και σας έτρωγαν. Έχετε μια ακόμα ευκαιρία να πάψετε να αποτελείτε γεύμα ορνέων, τοκογλύφων κι άλλων αρπακτικών. 

Στις εκλογές που μας έρχονται μας βάζουν πάλι το γνωστό δίλλημα Σκύλλα - Χάρυβδη, Άννας - Καϊάφας, Μνημόνιο ή Μνημόνιο. Πάλι δηλαδή δεν έχεις να επιλέξεις μεταξύ δύο κακών. 

Να διαφωνήσω με το σύντροφο Κουτσούμπα, ο Μητσοτάκης είναι ο χειρότερος. Είναι σαν θάνατος από παλούκωμα. Αργός και βασανιστικός. Αυτό δε σημαίνει όμως πως πρέπει να τινάξεις τα μυαλά σου στον αέρα επιλέγοντας το ρεφορμιστικό θάνατο.

Οι νέοι, αν ψηφίσουν, μπορεί να κάνουν τη διαφορά. Στις φοιτητικές εκλογές έκαναν το καθήκον τους βάζοντας την ΠΚΣ στην πρώτη θέση. Μακάρι να βγει το ΚΚΕ ή ένα άλλο κόμμα της (προς το παρόν) εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς, για να δείτε πως αυξάνονται οι μισθοί, οι συντάξεις, πως μειώνεται το ρεύμα κι όχι στα λόγια, αλλά πραγματικά.  

Όμως ψηφίζει κι η γριά η κότα που έχει το ζουμί και βέβαια στο τέλος θα τη βράσουν. Δεν είναι θέμα ηλικίας, αλλά μαλακίας, με την αρχαία έννοια της μαλθακότητας και φυσικά της ανοησίας.   

Διότι, όταν σου λέει το αφεντικό τι να ψηφίσεις και το ακούσεις, μετά θα σου πει κι άλλα. Όπως «δούλευε χωρίς να τρως, χωρίς να κοιμάσαι, κάτσε να πηδήξω (κυριολεκτικά και μεταφορικά)» και τέτοια. 

Γιατί το συμφέρον σου είναι να βγει ένα κόμμα που θα αυξήσει το μισθό σου, ο οποίος δε θα φτάνει ούτε μια εβδομάδα, ενώ το συμφέρον του αφέντη είναι η (τυπική πλέον) επαναφορά της δουλείας. Το κάνουν πολλοί εργοδότες αυτό. «Αν δεν ψηφίσετε ΝΔ, θα απολυθείτε». Φυσικά είναι εκβιαστές, αλλιώς δε θα ήταν ΝΔ. 

«Δε θέλω κομμουνιστές εγώ». Μου είχε πει κάποτε ένας που πήγα για δουλειά. Ναι, με ρώτησε και τι ψηφίζω! «Γιατί, σάμπως θέλω εγώ φασίστες; Τι να κάνω όμως; Δεν ευκαιρώ να σε πάω τσάρκα στο Μελιγαλά», του απάντησα. Αφού ευχηθήκαμε ο ένας στον άλλο να πάμε να συνουσιαστούμε, έφυγα. 

Όπως έλεγα, καλή μου κοτούλα, καλό μου πρόβατο, δεν τολμάς. Δεν τολμάς να φύγεις από το κοτέτσι, να φύγεις από τη στάνη. Φοβάσαι την αλεπού και το λύκο. Όμως οι αλεπούδες και οι λύκοι εξαφανίζονται σιγά - σιγά. Θέλω να σου πω, πως οι πιθανότητες να σε φάει λύκος είναι πολύ μικρότερες από εκείνες του να σε φάει ο τσοπάνης. Γιατί, αν μείνεις στο μαντρί, θα σε αρμέγουν κάθε μέρα, θα σε κουρεύουν, θα σε ταΐζουν σανό και το τέλος το ξέρεις. Ταψί, σούβλα, κατσαρόλα.  

Αυτό είναι οι εκλογές. Ταψί, σούβλα, κατσαρόλα. Πως θέλεις να σε φάνε; Μπορείς όμως να την κοπανήσεις. Να πεις «μη φάτε». Αυτό δεν το κάνεις στις εκλογές. Το κάνεις με το να αγωνιστείς για τη ζωή σου. Στις εκλογές μπορείς να δείξεις την αντίθεση σου να γίνεις το πιάτο της ημέρας. «Δε θέλω ρε, να με φάτε»! 

Αν βγουν κομμουνιστές, μπορεί να σ’ ανοίξουν κάνα παράθυρο να δραπετεύσεις. Αν βγουν άλλοι απλά θα αλλάξει η συνταγή. Θα σε σουβλίσουν; Θα σε ψήσουν; Θα σε βράσουν; Τι να σου πω; Πάντως αυτοί θα το ευχαριστηθούν, εσύ όχι. 

Τώρα κάτι για τους ψηφοφόρους: Αν σας έρθει παρόρμηση να ψηφίσετε Μητσοτάκη και δεν είστε βιομήχανος, εφοπλιστής, πλούσιο λαμόγιο κλπ, μείνετε σπίτι, καθώς είστε αθεράπευτα ηλίθιοι. Μην πάρετε κι εμάς στο λαιμό σας, κρίμα είναι.

Αν πάλι θέλετε να κάτσετε στον καναπέ απέχοντας, μπορείτε να το κάνετε, αλλά να ξέρετε πως δε θα τον χαρείτε για πολύ. Θα σας πετάξουν από το σπίτι σας και θα σας πάρουν μέχρι και το βρακί. Βρακί είπα; Λίγα λέω, συκώτι μάτια καρδιά νεφρά κλπ. Γιατί γίνεται εμπόριο σε όλα. Όταν χρωστάνε αυτοί, πληρώνουμε εμείς. Όταν χρωστάμε εμείς, μας τα παίρνουν όλα.  

«Ψηφίζοντας κομμουνιστές δηλαδή δε θα πάρουν τίποτα οι δανειστές»; Ρωτάει κάποιος αναποφάσιστος. Πως δε θα πάρουν. Τους όρχεις μας! Βλέπετε, με τους κομμουνιστές έχουμε επιλογή τι ακριβώς θα δώσουμε στα κοράκια. Αλλιώς καθίστε να κορακιάσετε, να ψοφήσετε της πείνας, να πεθάνετε στη δουλειά κλπ. Όποιος δεν έχει μυαλό, τον τρώει ο εκμεταλλευτής.