Σουρεαλιστική διαφθορά.

«Ήτανε μια φορά μάτια μου κι έναν καιρό 

μια όμορφη κυρά αρχόντισσα να σε χαρώ 

Μια καταβολεμένη κόρη ξανθή 

τη μίζα της προσμένει βράδυ πρωί»… 

Αν ήταν σε μια Μπανανία θα ήταν υπουργός και θα έκανε μήνυση σε όσους έλεγαν πως λαδώνεται. Αυτή είναι η διαφορά της Μπανανίας από το κράτος.

Η αλήθεια είναι παράνομη στις Μπανανίες. Απαγορεύεται όπως πολλά άλλα: Η ελευθερία, η δικαιοσύνη, η μουσική, το γέλιο… 

Το γλείψιμο από την άλλη είναι υποχρεωτικό. Κάθε ΑΡΔ είναι ελεύθερος να γλείφει τον πισινό του δικτάτορα, κολακεύοντας τον με όποιον τρόπο θέλει. 

Το ίδιο και οι δικαστές. Θα βγάλουν όλες τις περικοπές μισθών - συντάξεων νόμιμες εκτός φυσικά από τις δικές τους! Γιατί άλλο καθάρματα, άλλο κορόιδα. 

Όπως νόμιμα και ανήθικα θα δώσουν τα σπίτια του κόσμου στους τοκογλύφους! Κι αν τους πεις καθίκια, θα παρεξηγηθούν και θα βάλουν τους μπάτσους να σε συλλάβουν, γιατί παραβιάζεις το σύνταγμα! 

Ποιο σύνταγμα; Το σύνταγμα των εγκληματιών που τρώνε το καταπέτασμα, τον αγλέουρα, τον άμπακο, τα πόμολα. Μερικοί συνταγματάρχες κάνουν πραξικοπήματα, αλλά «στιγμιαία», κι ας κρατάνε επταετίες. 

Καλέ είναι ανεξάρτητη η δικαιοσύνη. Όπως τα κανάλια! Όπως παλιότερα που τα στρατοδικεία εκτελούσαν αθώους. Αφού βέβαια, τους βασάνιζαν, τους φυλάκιζαν και τους εξόριζαν.     

Στα κράτη τα λαμόγια μπαίνουν φυλακή. Όχι όλα, πάντως τηρούνται κάποια προσχήματα. Στις Μπανανίες είναι στην Βουλή, σουλατσάρουν στους τηλεοπτικούς βόθρους, δικάζουν, καταδικάζουν και φωνάζουν. Φωνάζουν οι κλέφτες, οι φονιάδες, οι βιαστές για να φοβηθούμε εμείς και να το βουλώσουμε.

Η δικαστική εξουσία δεν κάνει λάθη. Γι' αυτό άλλωστε σταύρωσε τον Ιησού τον παλιοαναρχικό, το χίπη. Γι' αυτό φυλάκισε τον Κολοκοτρώνη. Γι' αυτό εκτέλεσε το Μπελογιάννη, γι' αυτό θα βάλει μέσα κάθε έναν που τολμά να λέει την αλήθεια. 

Πως τολμάς, ρε συ, να λες την αλήθεια; Η αλήθεια είναι πικρή, τι θες, να μας πικράνεις; Όσοι λέμε αλήθειες ενοχλούμε αυτούς που κυβερνάν. Δεν τους αφήνουμε να πλιατσικολογήσουν με την ησυχία τους! 

Αφήστε τους ναζί ρε, τι μας ζητάνε; Να φάνε τις σάρκες μας. Ρίξτε πάνω σας αλάτι και μπαχαρικά, μη μας πουν «άνοστους». 

Που θα πάει, θα ξυπνήσει ο λαός. Όσο κι αν προσπαθούν να τον έχουν σε κόμμα τα κομματόσκυλα. 

«Σε μιας Μπανανιάς τα μέρη μια φορά κι έναν καιρό

ήταν κάποιοι στρατοδίκες δυναστεύαν το λαό

Στη ρεμούλα στην απάτη στη μεγάλη διαφθορά

δεν τους έφτανε κανένας, κολυμπούσαν στα σκατά.

«Τα Μνημόνια είναι ωραία» έλεγαν όλοι αυτοί

έκοβαν μισθούς συντάξεις κι είχαν φέρει Κατοχή.

Κάθε μέρα ο κοσμάκης με ματιά λυπητερή

Έβλεπε να ακριβαίνουν όλοι οι λογαριασμοί. 

Και εκείνα τα καθίκια έδωσαν χωρίς ντροπή 

στα κοράκια εξουσία να γενούν πλειστηριασμοί.

Σαν ακούσανε τα όρνια την απόφαση - φωτιά

ξεκινήσανε αμέσως με τους μπάτσους και με βιά

Φουκαράδες να πετάξουν απ’ το σπίτι στο φτερό 

στα κανάλια όμως μούγκα, μασουλάνε το σανό. 

Πέφτουν πάνω μας τα όρνια, τα ακράτητα θεριά

μας πετάξανε στο δρόμο και μας λήστεψαν ξανά. 

Σάπια χώρα - σάπιο κράτος σάπιοι και οι δικαστές

έχουνε ξαναγυρίσει τα σκουλήκια τα SS.

Αν τυχόν πούμε αλήθεια θα βρεθούμε φυλακή

κάθε χούντα έτσι κάνει, έτσι κάνουν και αυτοί.

Διαστρεβλώνουνε τα πάντα κι ειν’ τα ψέματα πολλά

μα το φως πάντα σκορπίζει του κακού τη σκοτεινιά

Άκου τώρα μια αλήθεια, άκουσε μια συμβουλή

σπάσε πια τις αλυσίδες φύγε από το «μαντρί».

Ψηφοφόρε μου μαλάκα, δεν αλλάζουν οι καιροί

αν ψηφίζεις συμμορίες, τι είναι λύκοι κι είσαι αρνί».

Αυτά βέβαια γίνονται σε Μπανανίες και δικτατορίες έτσι; Δεν έχουμε εμείς τέτοια. Έχουμε;  Εμείς είμαστε «υπέρκομψη δημοκρατία». Να κυβερνούν και να δικάζουν μαφιόζοι; Που ακούστηκε; Μόνο στον υπαρκτό σουρεαλισμό μιας τριτοκοσμικής αποικίας...