Μια ανάμνηση.

«Όχι λαμόγια δεξιοί. Δεν θα ξαναγράψετε εσείς την ιστορία και μάλιστα την πρόσφατη. Δεν είμαστε όλοι “ίδια κι όμοια”!» Σ’ αυτό το εκπληκτικό άρθρο να προσθέσω τη δική μου εμπειρία. Φυσικά δεν πρόλαβα τον Β’ Παγκόσμιο ή την Κατοχή, οι γονείς μου όμως ήταν αρκετά μεγάλοι, ώστε να θυμούνται καλά. Όσο για τους παππούδες και τις γιαγιάδες μου αυτοί πολέμησαν και κατά την επίθεση των Ιταλών και μετά στην Κατοχή μέσα από το ΕΑΜ - ΕΛΑΣ.  Θα αρχίσω με κάτι που μου είχε κάνει εντύπωση. Στο σχολείο μας μάθαιναν αυτές τις κουταμάρες που παπαγαλίζουν οι δεξιοί. Για το “έθνος που αγωνίστηκε σύσσωμο ενάντια στον εισβολέα”. Φυσικά είχα ακούσει για τους προδότες, αλλά για καιρό νόμιζα πως δεν ήταν όσο πολεμούσαμε τους Ιταλούς. Νόμιζα πως «χάλασαν» μετά.  

Μια μέρα (δεν ήταν 28η Οκτώβρη) ο αείμνηστος πατέρας μου μου είπε για έναν που είδε να περνά το δρόμο. «Το βλέπεις αυτό το σκουλήκι; Ξέρεις τι κάθαρμα είναι; Στον πόλεμο με τους Ιταλούς δεν πολέμησε ούτε μια μέρα! Τα έκανε πλακάκια με το γιατρό κι απαλλάχθηκε. Μετά συνεργάστηκε με τους Γερμανούς. Από τη μαύρη (αγορά) έκανε περιουσία και τώρα κοκορεύεται»!  

Ξαφνιάστηκα αλλά δεν άργησα να ανακαλύψω πως δεν ήταν ο μόνος. Αν θέλετε να δείτε τι έκαναν κάποια πλούσια κωλόπαιδα τότε, δείτε απλά δυο εικόνες από την Ουκρανία. Μια από το μέτωπο όπου γίνεται κυριολεκτικά σφαγή, πεθαίνουν εκατοντάδες κάθε μέρα και μια από τα κλαμπ του Κιέβου, που άλλοι διασκεδάζουν ανέμελοι. Το ίδιο γίνεται σε όλους τους πολέμους. Ο γιος του εγκληματία Νετανιάχου πχ ζει ζωάρα στις ΗΠΑ. Τι κι αν ο πατέρας του κάνει πόλεμο; Στα παλιά του τα παπούτσια! Αυτός θα πολεμήσει; Όχι βέβαια! 

Να σας πω πως ο λιποτάχτης και μαυραγορίτης προδότης, έβαζε, όσο ζούσε, την Ελληνική σημαία στο σπίτι του κάθε 28η Οκτωβρίου, 25η Μαρτίου κλπ. Όπως κάθε παλιοτόμαρο έκρυβε τη δειλία και την απληστία, που τον οδήγησαν στην προδοσία, πίσω από τον εθνικισμό.   

Φυσικά οι πλούσιοι κάνουν το ίδιο σε όλους τους πολέμους. Δεν πολεμάνε ποτέ οι ίδιοι ή τα παιδιά τους. Γι αυτό ακριβώς κερδίζουν. Άμα γίνει στραβή, συνήθως βγάζουν τα λεφτά τους στο εξωτερικό, όσα δεν έχουν ήδη βγάλει δηλαδή με τις οφσόρ. Κι αν δεν προλάβουν να φύγουν, συνεργάζονται με τους κατακτητές, τα βρίσκουν. Υπάρχουν και εξαιρέσεις, αλλά σπάνιες.   

Εκτός των ΑΡΔ, των πολιτικών, των γερμανοτσολιάδων, που σωστά επισημαίνει το Βαθύ Κόκκινο πως ήταν με τους ναζί, υπήρχαν οι βιομήχανοι, οι εφοπλιστές, οι κεφαλαιούχοι. Αυτοί όχι μόνο δεν υπέφεραν, αλλά κέρδισαν από τον πόνο των άλλων. 

Ένα άρθρο του Ριζοσπάστη αναφέρει πως ήταν «ο αστικός κόσμος στην Κατοχή». «Οι μεγάλοι αναπροσάρμοσαν τη λειτουργία των επιχειρήσεών τους στις ανάγκες του στρατού κατοχής. Το ίδιο και οι μεγαλέμποροι»… «Ταυτόχρονα, έκαναν την εμφάνισή τους νέα τμήματα της αστικής τάξης, οι περιβόητοι μαυραγορίτες». Όπως με τα Μνημόνια κάποιοι βρήκαν ευκαιρίες. Μια μέρα καταστροφής για τους άλλους είναι μέρα γιορτής για τα όρνεα. 

Εκείνοι, ωστόσο, που κατεξοχήν θησαύρισαν, ήτανε οι εφοπλιστές. «Μετά τον πόλεμο εισέπραξαν … 8 φορές πάνω από την αξία των πλοίων τους. Ο Ωνάσης, σε άρθρο του που δημοσιεύτηκε στον "Προοδευτικό Φιλελεύθερο", παραδέχτηκε ότι στη 10ετία 1940 - 1949 οι εφοπλιστές των ποντοπόρων πλοίων κέρδισαν 7,5 τρισεκατομμύρια δραχμές».

Για να ξέρουμε όχι μόνο ποιοι και γιατί δεν πολέμησαν όλοι τον εχθρό.