σ’ όλη τη γη μοναδικό
εκατό να εξοδεύει
και πενήντα να μαζεύει;
…
Ποιος είδε άνδρες σαν αυτούς
ξελιγωμένους, φθισικούς,
να τους δέρνουν, να τους γδύνουν
και φωνή να μην αφήνουν;»
Ο ραγιαδισμός υπήρχε και παλιότερα. Τώρα τον βάφτισαν αντριλίκι.
Όσο για το καλσόν διάσημες λουλούδες ήταν ο Ηρακλής, ο Αχιλλέας, ο Μέγας Αλέξανδρος, οι άνδρες του Ιερού Λόχου των Θηβών και άλλοι, που θα έκαναν μαφιόζους και δημάρχους για Μπέο με τα κρεμμυδάκια.
Γιατί το αντριλίκι είναι κάτι σχετικό. Για τα ασπόνδυλα είναι η ομοφοβία. Το να δείξεις πυγμή στον αδύνατο, να διώχνεις τον πρόσφυγα, να δέρνεις γυναικόπαιδα κλπ.
Για άλλους είναι η τήρηση των υποσχέσεων τους, η αγάπη στη σύντροφο, η ωριμότητα, η γενναιότητα να αντιστέκεσαι στους ισχυρούς, κι όχι να σκύβεις δουλικά το κεφάλι.
Οι άντρες για τον Μπέο είναι οι ραγιάδες. Κι αυτοί άντρες ήταν προς τους άλλους ραγιάδες, τις γυναίκες και τα παιδιά. Προς τους πασάδες ήταν χανουμάκια και τσογλάνια.
Εκείνο που θέλει ένας άντρας για τον Μπέο είναι να μαζευτούν οι άνθρωποι να κάνουν πορεία αντίστοιχη με αυτή που έγινε στα γραφεία της χρυσής εγκληματικής οργάνωσης, να τον σαπίσουν κι αυτόν και τους μπράβους του, να μυξοκλαίγεται μετά και να ζητά να καταδικάσουμε τη βία. Καταδικάζουμε, καταδικάζουμε…
Το ίδιο (πιστεύουν πολλοί) θέλει κάθε άντρακλας, που δέρνει απεργούς, φτωχούς, πυροπαθείς, πλημμυροπαθείς κλπ, επειδή έχει στολή και είναι μαζί με άλλα καθάρματα. Στη Χίο πχ κάποτε μύρισε η σούφρα ορισμένων μαστίχα, κι από τότε δεν ξανάκαναν αταξίες εκεί.
Σε λίγες μέρες στο Βόλο θα δούμε πόσοι μαζοχιστές υπάρχουν χάρη στις εκλογές.
Περισσότερο από κάθε ξυλίκι πάντως θα στοιχίσει στο Μπέο η απώλεια της εξουσίας. Τότε θα κλαίει με μαύρο δάκρυ ο άντρας ο πολλά βαρύς, ιδιαίτερα, αν έρθει κάποιο κομμούνι κι αρχίσει τους ελέγχους στο δήμο…
Μπέο, αν γίνει κάτι τέτοιο, να πλυθείς καλά. Στην ψειρού θα βρεις κι άλλους άντρακλες σαν εσένα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου