Ο Ανδρέας της Τουρκίας λέγεται Ταγίπ. Εξηγούμαι για να μην παρεξηγούμαι. Ως χαρακτήρες ο δικός μας χαρισματικός ηγέτης κι ο Σουλτάνος είναι η μέρα με τη νύχτα. Ο Ανδρέας ήταν γυναικάς, έπινε, γλεντούσε κλπ. Ο Ταγίπ είναι εντελώς ξενέρωτος.
Έχουν όμως τρομερές ομοιότητες, όσον αφορά την επικοινωνία με το πόπολο. Και οι δύο έκαναν αυτό που ήθελαν οι ΗΠΑ. Γι' αυτό και το ζόμπι του Λευκού Οίκου χέστηκε για τις εκλογές στην Τουρκία. Αλλά και ο Παπανδρέου και ο Ερντογάν είχαν αντιαμερικανική ρητορική. Κρατούσαν δηλαδή τα προσχήματα. Μόνο τα προσχήματα, γιατί «οι βάσεις του θανάτου δεν έφυγαν ποτέ». Το ίδιο κάνει κι ο Τούρκος με τους S-400.
Το συγκεκριμένο χαρακτηριστικό του αντιαμερικανισμού - μούφα πατριωτισμού, μέτρησε στις εκλογές στην Τουρκία, αφού και οι δυο μονομάχοι έχουν την ίδια ακριβώς Οικονομική και Εξωτερική πολιτική. Ο Σουλτάνος, ως καλύτερος παπατζής από τον Κεμάλ, είπε κάτι που φαίνεται να επηρέασε αρκετούς. «Εγώ συγκρούστηκα ακόμα και με τις πανίσχυρες ΗΠΑ για τα συμφέροντα της χώρας, ο αντίπαλος μου είναι μαριονέτα και μπορεί να μας μπλέξει βλάπτοντας τα συμφέροντα της Τουρκίας». Εμείς που ξέρουμε, γελάμε, όπως γελάνε κι οι Αμερικάνοι, αλλά για κείνον που ψάχνει να βρει διαφορές στο ίδιο κάλπικο νόμισμα, αυτό μετράει.
Βάλτε τώρα τα κλασικά που έκανε κι ο Ανδρέας: Λίγο ρουσφέτι, πολλές υποσχέσεις… και δεν χρειάζεται να κάνεις την κλασική, δεξιά, νοθεία. Ο Σουλτάνος μπορεί να μαγείρεψε και λιγάκι εκεί που ψήφιζαν οι Κούρδοι, αλλά όχι πολλά μαγειρέματα. Σενιάν ήταν οι εκλογές, τις έφαγαν, δεν ήταν καμένες.
Μια άλλη ομοιότητα με τον Ανδρέα, ήταν οι συγκεντρώσεις. Βάλε Αντρέα Σύνταγμα και Ταγίπ Κωνσταντινούπολη. «Μέγα πλήθος - μέγα πάθος». Κόμπλεξ κατωτερότητας νιώθουν οι σύγχρονοι κηφήνες βλέποντας τέτοια μεγέθη. Καλά, ο Μητσοτάκης δεν κάνει καν συγκεντρώσεις. Μπορεί να ετοιμάζει νοθεία κλασική, δεξιά, αυτή που ψηφίζουν τα τούβλα, αφού δεν ψηφίζουν οι άνθρωποι. Για στείλτε αντιπροσώπους στα τμήματα…
Β’ γύρος λοιπόν στην Τουρκία και οι δημοσκοπήσεις ήταν ξανά χαμένες. Βασικά πέτυχαν τα ποσοστά 49 - 45, αλλά έβγαζαν πρώτο το δεύτερο. Οπότε πρέπει να δώσουν κι εκεί εξηγήσεις. Κανένα ντέρμπι, ο Σουλτάνος τη μόνη αγωνία που είχε, ήταν αν θα βγει από τον πρώτο γύρο. Πάει στο δεύτερο με σιγουριά. Τι να πουν τώρα οι δημοσκόποι; Θα βγει ο Κεμάλ; Καληνύχτα Κεμάλ.
Τέλος να πούμε κι αυτό: Οι ΑΡΔ της Ελλάδας είναι τέρμα ηλίθιοι. Πρώτον ξέρουμε όλοι πως η πολιτική της Τουρκίας απέναντι στη χώρα μας δεν πρόκειται ν’ αλλάξει. Οι Κεμαλιστές κυβερνούσαν χρόνια και είχαμε τα ίδια ακριβώς προβλήματα. Ούτε για τους εργαζόμενους στην Τουρκία θα σταματήσει η κατρακύλα των εισοδημάτων. Δεύτερο οι ίδιες οι ΗΠΑ δεν ασχολήθηκαν και δεν είχαν λόγο να το κάνουν. Τη δουλειά τους την κάνουν έτσι κι αλλιώς.
Όταν όμως οι ΑΡΔ της Ελλάδας παίρνουν ξεκάθαρα θέση υπέρ του Κιλιτσντάρογλου σημαίνει πως είναι και τσανακογλείφτες και βλάκες με περικεφαλαία. Μόνο που δεν έκλαψαν που βγήκε πάλι ο Σουλτάνος! Γιατί πίστεψαν τις κουταμάρες του Ερντογάν πως τάχα αυτός είναι κατά των ΗΠΑ! Καλά, παλιά κάποιοι πίστευαν πως ο Ανδρέας Παπανδρέου ήταν κομμουνιστής! Τι να πεις. Αφιερωμένο το Video
Λοιπόν βλάκες ΑΡΔ. Πάλι καλά που βρήκε ο κακός που ξέρουμε κι όχι ο κακός που δεν ξέρουμε. Γιατί ο Κεμάλ ήθελε απόβαση στα νησιά μας. Έλεγε χαρακτηριστικά.
«Δεν είμαστε σαν κι αυτούς που λένε ότι θα έρθουν ξημερώματα. Τι έκανε όμως ο Ετζεβίτ; Ο στρατός έκανε την απόβαση κι εκείνος πήγε στο γραφείο του και ανακοίνωσε ότι βρισκόμαστε στην Κύπρο. Και τελείωσε! Τα νησιά είναι υπό κατοχή. Τώρα που η οικονομία είναι χάλια και ο κόσμος εξαθλιωμένος λένε συνέχεια ότι θα έρθουν μια νύχτα. Τι περιμένουν; Πρόσκληση; Αν έχουν το θάρρος και τη δύναμη ας πάνε».
Αυτά, αλλά κάτι τέτοια είναι ψιλοπράγματα. Τους ισχυρούς να γλείφουν, να δείχνουν πόσο γλίτσες είναι. Όχι, δεν χαίρομαι καθόλου. Οι Τούρκοι διάλεξαν με τη «λογική του μικρότερου κακού». Το κακό όμως είναι κακό, κι όσο πάει γίνεται χειρότερο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου