Η δολοφονία ενός παιδιού είναι ένα αποτρόπαιο έγκλημα. Αποτρόπαιο είναι επίσης το ξέπλυμα του φονιά. Αποτρόπαιο και εγκληματικό όπως κάθε πόλεμος. Γιατί ο Αλέξανδρος είναι θύμα πολέμου που μας έχει κηρύξει το παρακράτος χρόνια τώρα. Είναι θύμα άνανδρης, ύπουλης, τρομοκρατικής επίθεσης, όπως άλλωστε όλες οι δολοφονίες αόπλων και εντελώς αθώων ανθρώπων. Σαν αυτές που γίνονται στη Γάζα από τους Ισραηλινούς ναζί.
Το ότι ο κόσμος για λίγες μέρες αντεπιτέθηκε, ήταν κάτι που δεν το περίμεναν οι ηθικοί αυτουργοί της δολοφονίας, που δεν είναι άλλοι από τους πραγματικούς κυβερνήτες της Μπανανίας μας. Εκείνος ο Δεκέμβρης της Αντίστασης ήταν μια κερδισμένη μάχη αφού ο ταξικός εχθρός υποχώρησε. Πράγματι μετά από εκείνες τις λαμπρές μέρες των διαδηλώσεων, των αγώνων, οι ένστολοι φονιάδες μαζεύτηκαν κάπως. Ναι υπήρξε καταστολή, αλλά τα αφεντικά τους φοβήθηκαν. Οι φόνοι παιδιών έπαψαν μέχρι που οι μπάτσοι ένιωσαν πάλι δυνατοί. Ξεσάλωσαν πάλι επί δολοφονικής ΝΔ, έχοντας εξασφαλίσει τις πολιτικές πλάτες.
Πρέπει να κατανοήσουμε όλοι πως έχουμε πόλεμο. Πόλεμο ταξικό, διαρκή και αδυσώπητο. Μας σκοτώνουν καθημερινά. Οπότε ή πολεμάμε ή πεθαίνουμε. Ο Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος είναι ένας ακόμα ήρωας σε αυτό τον πόλεμο. Οι φονιάδες του τον φοβούνται κι έχουν δίκιο. Γιατί δε θα ξεχαστεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου