Μια στρατιωτική ανάλυση για την Ουκρανική επίθεση.

Είπαμε πως με το τέλος της επίθεσης στην Ουκρανία θα ξέρουμε το νικητή στον πόλεμο ΝΑΤΟ - Ρωσίας. Η επίθεση τελειώνει και Ρωσία κερδίζει μια πυρείο νίκη. Είναι νίκη, αφού οι Ουκρανοί απέτυχαν εντελώς να διασπάσουν τις άμυνες των Ρώσων, παρόλα αυτά οι απώλειες είναι τεράστιες και για τις δυο πλευρές. Αυτό οφείλεται στο ότι το ΝΑΤΟ άδειασε σχεδόν τις αποθήκες του και έστειλε τα πάντα στους Ουκρανούς. 

Η αποτυχία των Ουκρανών οφείλεται σε μια σειρά από λόγους ο κυριότερος των οποίων είναι η υποτίμηση του αντιπάλου. Οι Ουκρανοί θεώρησαν πως μόλις δουν οι Ρώσοι τα Δυτικά άρματα μάχης, θα υποχωρήσουν πανικόβλητοι. Πίστεψαν πως μπορούσαν να περάσουν  τα ναρκοπέδια και τις οχυρώσεις, όταν μάλιστα ο αμυνόμενος είχε αεροπορική υπεροχή. Παγιδεύτηκαν στην ίδια τους την προπαγάνδα και το πλήρωσαν πανάκριβα. 

Από την αρχή φάνηκε πως η επίθεση κάθε άλλο παρά εύκολη θα ήταν. Παλιά και νέα οπλικά συστήματα, ένα δαιδαλώδες δίκτυο ναρκών, χαρακωμάτων και διαφόρων οχυρωματικών έργων, σε όλο το μήκος του μετώπου σταμάτησε τους Ουκρανούς παρά την υπεροχή τους σε κάποια σημεία όπως τον αριθμό των drones (τα οποία θα αντικαταστήσουν τα επανδρωμένα αεροπλάνα κι ελικόπτερα), τους Αμερικανικούς δορυφόρους και τα αεροσκάφη τους που έβλεπαν τα πάντα χωρίς να μπορούν οι Ρώσοι να κάνουν το παραμικρό, τα απαγορευμένα πυρομαχικά διασποράς κλπ. 

Λάθος των Ουκρανών ήταν και η εμμονή τους στο να καταλάβουν την πόλη Μπαχμούτ. Στην ομώνυμη μάχη που προηγήθηκε της επίθεσης, ηττήθηκαν από τους Ρώσους μισθοφόρους της Βάγκνερ με πολύ μεγάλες απώλειες (πάνω από 20.000 νεκρούς με τους πιο μέτριους υπολογισμούς). Αν άκουγαν τους Αμερικανούς και υποχωρούσαν εγκαίρως, μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν αυτές τις δυνάμεις για να σπάσουν τις άμυνες των Ρώσων στη Ζαπορίζια. Όμως, όχι μόνο επέμεναν, αλλά κατά τη διάρκεια της επίθεσης είχαν τη «φαεινή» ιδέα να προσπαθήσουν να καταλάβουν ξανά την πόλη! Έτσι, αντί να συγκεντρώσουν τις δυνάμεις τους στο αποφασιστικό χτύπημα, τις διαίρεσαν, πράγμα που απαγορεύεται ρητά σε κάθε Σχολή Πολέμου. Γιατί άλλο μια παραπλανητική επίθεση που θα κάνει τον εχθρό να χωρίσει ο ίδιος τις δυνάμεις του, κι άλλο η καταστροφική εμμονή.

Ένα πρόσφατο παράδειγμα ηλιθιότητας είναι η χθεσινή επιχείρηση απόβασης μιας ομάδας Ουκρανών στην Κριμαία!!! Οι Ρώσοι τους σκότωσαν ή τους αιχμαλώτισαν όλους μαζί με μερικά από τα μικρά σκάφη που τους μετάφεραν. Τι έγινε; Μια ομάδα Ουκρανών αποβιβάστηκαν νύχτα σε παραλία της Κριμαίας με μοναδικό σκοπό να φωτογραφηθούν με τη σημαία και να φύγουν. Όμως δεν ήταν ακριβώς τα Ίμια, που επίτηδες αφήσαμε αφύλακτη τη μια νησίδα, ούτε είχαν ειρήνη. Έπεσαν ακριβώς πάνω στις Ρωσικές οχυρώσεις και χωρίς καμία άλλη υποστήριξη, αεροπορίας - ναυτικού, δεν είχαν καμία απολύτως ελπίδα. Έτσι αντί να πανηγυρίζουν αυτοί, πανηγύριζαν οι Ρώσοι δείχνοντας φωτογραφίες αιχμαλώτων.
    

Ας με συγχωρέσετε για την παρομοίωση, αυτή η επιχείρηση είχε πιθανότητες επιτυχίας μόνο στον κινηματογράφο. Να το πω ωμά, πιο ρεαλιστικό είναι το σενάριο τσόντας, όπου χτυπούν την πόρτα σου δυο πανέμορφες δεκαοχτάρες φοιτήτριες και θέλουν σεξ μαζί σου επειδή τις δάνεισες καφέ, ενώ μετά «παίρνεις» και τη μιλφάρα καθηγήτρια τους, που έρχεται για φροντιστήριο, παρά να πετύχει τέτοια «απόβαση».  

Όλα αυτά έγιναν, όχι γιατί οι Ουκρανοί στρατιωτικοί δεν ξέρουν να πολεμούν. Κάθε άλλο, ξέρουν καλά να πολεμούν και το απέδειξαν. Έγιναν, γιατί μπλέχτηκαν οι πολιτικοί. Η επίθεση ήταν αποτέλεσμα πολιτικών πιέσεων, όπως ήταν και η μικρή καταστροφή στην Κριμαία. ΝΑΤΟ και ΕΕ ήθελαν νίκες για να δείξουν στους ψηφοφόρους τους, πως τα λεφτά που δίνουν, πιάνουν τόπο.   

Ξέρουμε πως Ουκρανοί στρατιωτικοί έλεγαν ότι ο στρατός δεν ήταν ακόμα έτοιμος για τέτοια επιχείρηση. Όμως πίεζε ο χρόνος, αφού η Ευρώπη κουράστηκε. Η Ρωσία όχι μόνο δε γονάτισε από τις κυρώσεις, αλλά μάλλον ωφελήθηκε, αφού τα χρήματα των πλουτοκρατών δεν φεύγουν τόσο εύκολα στο εξωτερικό, ενώ μια σειρά Ρωσικών επιχειρήσεων ήρθε να καλύψει το κενό των πολυεθνικών. Οι Σοβιετικές υποδομές επέτρεψαν στη Ρωσία να αντιμετωπίσει ολόκληρο το ΝΑΤΟ και τη ΕΕ! Φανταστείτε να ήταν η ΕΣΣΔ ενωμένη.

Οι ίδιοι βετεράνοι ικέτευαν το Ζελένσκι να χρησιμοποιήσει κάθε διαθέσιμο άνδρα και υλικό στην κύρια επίθεση. «Στρατιωτικά πέρα από την ανύψωση του ηθικού δεν θα κερδίσουμε τίποτα, ακόμα κι αν πάρουμε το Μπαχμούτ», έλεγαν. Όμως ο πολιτικός αποφάσισε. 

Στην επίθεση αυτή οι Ουκρανοί τα έδωσαν σχεδόν όλα. Τουλάχιστον 500.000 «νέοι» στρατιώτες ήταν έτοιμοι πριν την επίθεση. Οι απώλειες τους είναι τρομακτικές. Πάνω από 70.000 νεκροί χώρια οι εκατοντάδες χιλιάδες τραυματίες! Μονάδες έχασαν το 70% - 90% της δύναμης τους! Τα εδαφικά κέρδη είναι ελάχιστα, στην ουσία μηδαμινά. Μόνο μερικοί κατεστραμμένοι οικισμοί. 

Βέβαια υπάρχει πάντα περίπτωση ανάκαμψης. Και μόνο οι ΗΠΑ μπορούν να τροφοδοτούν την Ουκρανία με ό,τι χρειάζεται παρά τις υποκριτικές κλάψες του Ουκρανού ηθοποιού - Προέδρου. Όμως τώρα έχασαν και είναι η σειρά των Ρώσων να δοκιμάσουν να σπάσουν παρόμοιες άμυνες. Πιστεύω πως οι Ρώσοι θα είναι πολύ προσεκτικοί. Η προέλαση τους θα είναι αργή αλλά πιο ουσιαστική. Το πρόβλημα με τους Ουκρανούς είναι πως ακόμα κι αν συνέλθουν, θα έχουν να αντιμετωπίσουν μια ισχυρότερη Ρωσική άμυνα κι από χειρότερες θέσεις. Και τι θα γίνει αν οι Αμερικανοί κουραστούν κι αυτοί να ξοδεύουν δις; 

Η λογική λέει πως πρέπει να γίνει ειρήνη. Αλλά αν υπήρχε λογική δεν θα υπήρχε καν πόλεμος.