Ξαναγύρισαν.

Στην αρχή, πριν πάρουν την εξουσία, οι ναζί εμφανίζονταν ως πολέμιοι του καπιταλισμού. Όμως αυτοί που ωφελήθηκαν πραγματικά από τα αποβράσματα του Χίτλερ ήταν το μεγάλο κεφάλαιο. Αρχικά ο ακροδεξιός εγκληματίας πέταξε ένα ξεροκόμματο στους εργαζόμενους, που ήταν το «τυρί στη φάκα». Καταργώντας έπειτα ελευθερίες κι εργασιακά δικαιώματα έδεσε χειροπόδαρα τους εργάτες και τους πρόσφερε στους βιομήχανους φίλους του, οι οποίοι άλλωστε τον στήριξαν ώστε να πάρει την εξουσία. Η άγρια οικονομική εκμετάλλευση έγινε μέσω της αναδιανομής του πλούτου, όπου καταστράφηκαν πολλές μικρές επιχειρήσεις προς όφελος και πάλι των μεγάλων καρχαριών. 

Την ίδια στιγμή, για να μην υπάρχουν μεγάλες αντιδράσεις στους εργαζόμενους οι ναζί εκμεταλλεύτηκαν τη ρατσιστική προπαγάνδα και το μονοπώλιο στην ενημέρωση. Για όλα τα προβλήματα «έφταιγαν οι εχθροί τους καθεστώτος, οι μειονότητες (ιδιαίτερα μισούσαν τους Εβραίους) και οι ξένοι γενικότερα». Οι ομοιότητες με την Ελλάδα του σήμερα είναι πολλές και συγκλονιστικές κυρίως στον τομέα της προπαγάνδας.

Την Πρωτομαγιά του 1933 ο Χίτλερ εξαγγέλλει μέτρα υπέρ των εργατών, στην πράξη όμως ήθελε απλά να διαλύσει Κομμουνιστές και Ρεφορμιστές. Το ΚΚ Γερμανίας και οι Σοσιαλιστές είναι διχασμένοι, απομονωμένοι και ουσιαστικά διαλυμένοι. Ακόμα μια ομοιότητα με γνωστή σύγχρονη Μπανανία. Οι μικρομεσαίοι στηρίζουν τους ναζί επηρεασμένοι από τα ψέματα, τις υποσχέσεις και τον εθνικισμό, έτσι βγάζουν οι ίδιοι τα μάτια τους.

Υπήρχαν σύμφωνα με τους μελετητές δυο χαρακτηριστικά που επιβάρυναν την κατάσταση για τους Κομμουνιστές: Το πρώτο ήταν πως η δύναμη τους ήταν οι άνεργοι. Που σημαίνει πως δεν μπορούσαν να παίξουν το ρόλο που έπρεπε στις απεργιακές κινητοποιήσεις. Το δεύτερο αλλά σημαντικότερο, η αιώνια κόντρα με τους ρεφορμιστές, Σοσιαλδημοκράτες. Η διαμάχη τους αποπροσανατόλιζε συνεχώς το εργατικό κίνημα, που σε συνδυασμό με τα ψέματα του συνόλου σχεδόν των ΜΜΕ, έκαναν τα στελέχη του ΚΚ και των ρεφορμιστών να φαίνονται γραφικά και χωρίς σοβαρή πρόταση. Σας θυμίζει κάτι; 

Οι ναζί μόλις παίρνουν την εξουσία, διαλύουν τα εργατικά συνδικάτα, καταργούν την απεργία και επαναφέρουν ουσιαστικά τη δουλεία. Οι ναζί κυριαρχούν πλέον και στα συνδικάτα, αφού οι αντίπαλοί τους διώκονται ανηλεώς. Μάλιστα υιοθετείται η «αρχή του ηγέτη». Το αφεντικό ήταν ο ηγέτης, ο στρατηγός και οι εργαζόμενοι τα στρατιωτάκια. Όλα φυσικά για τα κέρδη των καπιταλιστών αν και η επίσημη εκδοχή ήταν για το Ράιχ. 

Η προπαγάνδα μιλούσε πλέον για «συνεργασία και αρμονία» των τάξεων. Στην πράξη όμως όποιος δεν υπάκουε στον αφέντη, είχε πολύ σκληρή τιμωρία. Οι εργαζόμενοι έπρεπε να εργάζονταν όχι για τον εαυτό τους αλλά «για το καλό της επιχείρησης», για να έχουν δουλειά. Οι ναζί εκμεταλλευτήκαν πλήρως το φόβο της Οικονομικής Κρίσης και της εξαθλίωσης που έπληξε τα προηγούμενα χρόνια τους εργαζόμενους. Φυσικά βιομήχανοι, τραπεζίτες και άλλα αρπακτικά, ξεσάλωσαν. 

Ο πόλεμος που ξέσπασε εξ αιτίας των ανισόρροπων φασιστικών καθαρμάτων ήταν αρχικά μια άλλη πολύ καλή ευκαιρία για το μεγάλο κεφάλαιο. Τα εκατομμύρια σκλάβων από μειονότητες κι υποταγμένους από τις κατακτημένες χώρες ήταν τα φτηνότερα εργατικά χέρια. Οι δούλοι δεν είχαν καν μισθό, ενώ εργάζονταν εξοντωτικά, συνεχώς, στις χειρότερες συνθήκες. Την ίδια ώρα οι εργάτες που ψήφισαν τον Χίτλερ πέθαιναν μαζικά στο μέτωπο…

Θα τολμούσα να πω πως ο πραγματικός λόγος του πολέμου ήταν ακριβώς αυτός: Η αντικατάσταση των ηλιθίων που ψήφισαν τους ναζί με σκλάβους που ήταν ακόμα φθηνότεροι, άρα πιο κερδοφόροι για τα μεγάλα αφεντικά.   

ΥΓ Ένα από τα πρώτα που έκαναν οι ναζί ήταν ιδιωτικοποιήσεις. Έχουν κάνει τα ίδια στο παρελθόν, όποτε ξέρουμε τι ακολουθεί.