Λογοκρισία

Λογοκρισία είναι η αφαίρεση του δικαιώματος της ελευθερίας. Είναι η φοβία για την κριτική των όσων κάνει μια καταπιεστική εξουσία. Είναι η απόπειρα δολοφονίας των ιδεών, γιατί οι ιδέες, όπως ξέρουμε, δεν πεθαίνουν. Άλλωστε, σύμφωνα με τον Μπέρναρντ Σω, «η δολοφονία είναι ακραία μορφή λογοκρισίας», επομένως είναι έγκλημα. Έγκλημα που γίνεται από ηλίθιους εγκληματίες.

Είναι χαρακτηριστικό πως, όσο περισσότερο διεφθαρμένη, αλαζονική, εγκληματική, τυραννική, ασύδοτη, είναι η εξουσία, τόσο προσπαθεί να φιμώσει τους άλλους. Στην Ελλάδα της σημερινής χούντας η κυβέρνηση ελέγχει πλήρως όχι μόνο τη δικαστική εξουσία, αστυνομία, κράτος - παρακράτος, αλλά και ΜΜΕ ιδιαίτερα τα «πετσωμένα» κανάλια. Οι ΑΡΔ είναι συγγενείς του πρωθυπουργού, μέλη του κυβερνόντος κόμματος και βρίσκονται διορισμένοι από τα πλούσια αφεντικά σε κάθε τηλεοπτικό βόθρο πανελλαδικής τουλάχιστον εμβέλειας. 

Κι όμως! Δεν τους φτάνει αυτός ο έλεγχος της ενημέρωσης. Η κυβέρνηση προσπαθεί με διάφορους τρόπους να φιμώσει τους υπόλοιπους, όπως κάνουν σε όλες τις δικτατορίες. Ψέματα, απειλές, μηνύσεις, από ένα στρατό καθαρμάτων, τρομοκρατούν κάθε φωνή αμφισβήτησης. Ιστοσελίδες κλείνουν διότι δεν συμμορφώθηκαν «προς τας υποδείξεις». Το ζήσαμε με τον Παπαδόπουλο, το ζούμε πάλι σήμερα. 

Γιατί η λογοκρισία αποτυχαίνει πάντα; Γιατί την κάνουν ηλίθια καθίκια. Είναι άλλο πράγμα η συκοφαντία, που γίνεται συνήθως από χαραμοφάηδες κόλακες, τσογλάνια των ισχυρών, εναντίον εκείνων που δεν είναι αρεστοί στο δικτάτορα - τύραννο - φυρερίσκο, κι εντελώς διαφορετική η σκληρή κριτική που βασίζεται στην αλήθεια. Η λογοκρισία αποτυχαίνει πάντα, γιατί έρχεται σε σύγκρουση με την αλήθεια. Είναι η πραγματικότητα ο εχθρός της, αυτή θέλουν να κρύψουν οι λογοκριτές, να αποφύγουν. Πως όμως μπορείς να αποφύγεις το υπαρκτό; Όσο και να παριστάνουν τους καμπόσους, είναι πάντα οι γυμνοί αυτοκράτορες, γελοίοι, που αρκεί ένα παιδί να πει την αλήθεια και φαίνεται πόσο ανόητοι είναι.

Σήμερα κλείνουν τις φωνές που λένε αλήθεια, όπως το site «Βαθύ Κόκκινο». Αυτό δεν σημαίνει πως θα πάψει να υπάρχει η αλήθεια. Όσο και να προσπαθούν να θάψουν την πραγματικότητα κάτω από τόνους λάσπης και τρομοκρατίας, αυτή θα βρει τρόπο να βγει ξανά στην επιφάνεια. Η αντιπολίτευση σε μια εξουσία δεν αντιμετωπίζεται έτσι. Αντιμετωπίζεται, όχι με την άρνηση των προβλημάτων, αλλά με τη λύση τους. Όσο αρνούνται τα πολλά και μεγάλα προβλήματα που έχουν, αυτά γίνονται ακόμα περισσότερα και μεγαλύτερα. Είναι αυτά που τελικά θα τσακίζουν τους λογοκριτές. Κι εμείς πάλι θα γελάμε με την ανοησία όσων προσπάθησαν να φιμώσουν το λαό, θα οργιζόμαστε με τη βία και θρασύτητα τους και θα απορούμε ξανά πως ο κόσμος δέχονταν τέτοιες μαφιόζικες πρακτικές. Ποτέ δεν το δέχτηκε η πλειοψηφία, απλά δεν μπορούσε να μιλήσει. Όταν μπορέσει (και θα μπορέσει) θα τα πει από την καλή κι από την ανάποδη στο κάθε κομπλεξικό, υποτακτικό φασιστάκι. 

ΥΓ Η wikipedia γράφει. 

"Μετά τα παραπάνω σημειώνεται ότι η λογοκρισία τελεί υπό συνταγματική απαγόρευση και διεθνώς ομοίως αρχής γενομένης από το άρθρο 19 της Οικουμενικής Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, του ΟΗΕ (1948) όπου εγγυάται την ελευθερία του λόγου από όλες τις μορφές λογοκρισίας και ακολούθως από τον Θεμελιώδη Νόμο της Βόννης του 1949 με τη λακωνική φράση «Λογοκρισία δεν επιτρέπεται», χωρίς εξαιρέσεις ή άλλους περιορισμούς".