Δεν έχει σημασία ποιον υπερασπίζεται ένας δικηγόρος. Μπορεί το ίδιο να υπερασπιστεί αθώους και ενόχους. Θύματα κι εγκληματίες, αυτή είναι η δουλειά του. Όταν όμως τα λέει όπως μερικές φίρμες εδώ πέρα, που σουλατσάρουν στα κανάλια και αμολάνε απίστευτες κοτσάνες, τότε παύει να ασκεί δικηγορία και κάνει σόου. Βεβαίως εδώ βρίσκουν και τα κάνουν. Στο Βέλγιο δεν περνάνε τέτοιες τρολιές. Αυτή είναι η διαφορά κράτους και μπανανίας.
Ελπίζω να δούμε πάλι τον κύριο Δημητρακόπουλο να μιλάει Γαλλικά. Εδώ όντως μια χαρά τα πήγε με την υπεράσπιση του Π. Φιλιππίδη. Έξω είναι ο πελάτης του. Διάβασα πως καταθέτουν αγωγές σε όσους λένε το Φιλιππίδη «βιαστή». Αν δεν κάνω λάθος όμως καταδικάστηκε για 2 απόπειρες βιασμού. Πώς να τον πούμε; Ας μας πει ο δικηγόρος του, αλλά στα Γαλλικά, θα μας υποχρεώσει.
Δεν είναι όμως το πρόβλημα οι δικηγόροι. Ούτε καν οι ένοχοι. Είναι το πως λειτουργεί η δικαστική εξουσία. Μια ερώτηση μόνο: Αν στη θέση του Φιλιππίδη καταδικάζονταν κάποιος άσημος λούμπεν για δυο απόπειρες βιασμού, θα κυκλοφορούσε έξω; Ας μας το απαντήσουν αυτό οι δικαστές. Σε όποια γλώσσα θέλουν, θα το μεταφράσουμε. Η ίδια ερώτηση αλλιώς: Αν η Εύα, η αμαρτωλή, ήταν στην Ελλάδα μήπως θα ήταν πρώτη μούρη στα ψηφοδέλτια κόμματος; Όχι κατ’ ανάγκη του ΚΙΝΑΛ. Αυτό είναι το πρόβλημα, τα δυο μέτρα και σταθμά. Όσο υπάρχει ανισότητα, δεν υπάρχει δικαιοσύνη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου