Ένας πολύ μεγάλος σεισμός 7,8 Ρίχτερ έγινε το βράδυ στην Τουρκία κοντά στα σύνορα με τη Συρία. Δυστυχώς πολλά κτήρια κατέρρευσαν, έτσι οι νεκροί και στις δυο χώρες αυξάνονται συνεχώς. Τα λόγια είναι λίγα για να περιγράψουν τη λύπη μας. Κουράγιο στους σεισμόπληκτους και συλλυπητήρια για τα θύματα. Εννοείται πως πρέπει να βοηθηθούν Τουρκία και Συρία.
Η καταστροφή είναι τεράστια λόγω του μεγέθους τους σεισμού. Μην ξεχνάμε πως είμαστε η δεύτερη σεισμογενής περιοχή του πλανήτη μετά την Ιαπωνία, οπότε κακίες από ανεγκέφαλους εθνικιστές δε χωράνε. Ο σεισμός είναι κάτι το απρόβλεπτο (προς το παρόν τουλάχιστο) και κανείς θεός δεν έχει σχέση. Είναι η κίνηση των τεκτονικών πλακών.
Αυτό που έπαθαν οι Σύριοι και οι Τούρκοι μπορεί να συμβεί κι αλλού. Στις 16 Φεβρουαρίου 1810 έγινε σεισμός ίδιου μεγέθους στην Κρήτη, όπου σκοτώθηκαν 2.500 άνθρωποι. Υπενθυμίζουμε πως τότε δεν υπήρχαν πολλά πολυώροφα κτήρια. Το 1953 έγινε ένας μεγάλος σεισμός στην Κεφαλονιά (7,2 Ρίχτερ), όπου σκοτώθηκαν 476 άνθρωποι.
Όλες οι φυσικές καταστροφές έχουν ένα κοινό: Εκείνοι που την πληρώνουν περισσότερο είναι οι φτωχοί. Κάποιοι εκτιμούν πως οι άστεγοι από το σεισμό αυτό θα είναι εκατομμύρια, αφού χτυπήθηκαν μεγάλες πυκνοκατοικημένες πόλεις. Οι φτωχοί άλλωστε μένουν σε παλιά κτήρια τα οποία βέβαια έχουν το σοβαρότερο πρόβλημα.
Καλό θα ήταν αντί για κούρσα των εξοπλισμών μεταξύ Ελλάδας - Τουρκίας να δοθούν χρήματα σε Υγεία, για Πρόληψη και Αντιμετώπιση των καταστροφών. Τα κτήρια μας είναι αντισεισμικά, αλλά ως ένα σημείο. Με τέτοιο σεισμό θα είχαμε παρόμοιες καταστροφές. Χρειάζονται γιατροί, φάρμακα, κάθε είδους υλικό να είναι αποθηκευμένο κι έτοιμο. Γιατί ποτέ δεν ξέρουμε τι μας επιφυλάσσει το μέλλον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου